Maandag 20 juli. 7.00 uur en buiten is het 14°, niet echt zomers. Hier hebben we weer maanden naar uitgekeken en afgeteld en nu staan we dan eindelijk klaar om te vetrekken. We doen dit jaar de reis in 3 dagen, kwestie van nog meer ontspannen te reizen en minder vermoeid aan te komen. Het is tenslotte vakantie en wij worden er ook niet jonger op. Onze eerste overnachting is in de Vogezen in het motorhotel Col de Bussang. Na een rit van 465 km die voornamelijk over snelwegen ging komen we omstreeks 17.30 uur aan. Mark de uitbater komt ons buiten al verwelkomen en begeleid ons dan ook naar onze kamer. Na een verfrissende douche gaan we naar beneden en maken we ook kennis met Ietske en genieten dan buiten van ons welkomstdrankje. Rond de klok van 19.00 uur word iedereen aan tafel gevraagd voor een verzorgd diner. Na alles bordjes flink te hebben verorberd gaan we naar ons kamer waar we geen slaapliedje voor nodig.
Dinsdag 21 juli. Nationale feestdag in België maar daar merken we hier niets van. Het ontbijt is vanaf 8.00 uur en daar staan de meeste op te wachten om dan nadien hun reis verder te zetten of de blijvers hun ritje te doen. Tijdens het wachten profiteer ik ervan om nog wat foto’s te schieten en merk daarbij in de garage een speciaal houder beschermer voor een GPS op ( zei foto in bijlage). Sommige zijn toch echt inventief om geld uit te sparen. Voor ons begint nu echt de vakantie, na gisteren voornamelijk op snelwegen te hebben gereden rijden we vandaag 250 km over N en D wegen. We beginnen met een bezoekje aan de bron van de Moezel die op amper 500m van het hotel ligt. Daarna nemen we onze eerste col, Col du Ballon d’Alsace met een hoogte van 1171 m. Dat rijdt al veel leuker dan alsmaar rechtdoor. Het rijden met men nieuwe FJR is nog wat wennen en zeker nu met al de bagage erin, maar het voelt zeer leuk aan. Makkelijk sturen en overschot aan koppel wat later nog meer zal blijken in de kortere bochten en steilere hellingen die we te verwerken krijgen. Onderweg stoppen we regelmatig om eens te drinken en te eten. Onze tweede overnachting is op Chambres d’Hôtes waar we vorig jaar toevallig op uitkwamen. Super verzorgd en zeer vriendelijke dame, als we toekomen worden we weer zeer vriendelijk ontvangen. De temperatuur is ondertussen 32° en het vakantie gevoel groeit hierdoor nog meer, dus snel een verfrissende douche en dan nog een wandelingetje op de buiten van Zuid-Bourgogne. De hond vergezelt ons deze keer niet, het beestje wordt ook een dagje ouder. Maar bij terugkomst wil hij blijkbaar toch nog wat spelen. Bij een mooie zonsondergang kruipen we ook maar onder de wol.
Woensdag 22 juli. Vannacht heeft het geonweerd en geregend, alles is redelijk afgekoeld. Tijdens het ontbijt begint het weer te regenen en rommelt het toch nog wat. Maar we rijden verder en hopen dat het snel open zal trekken. We vertrekken droog maar na enkele kilometers begint het weer te regenen en zit er niets anders op dan onze regenkledij aan te rekken. We krijgen nog enkele buien te verduren maar tegen de middag en Lyon gepasseerd klaart het volledig uit en stijgt de temperatuur tot 35°. Iets na de middag stoppen we in een klein stadje om iets te eten. Blijkt dit het clublokaal te zijn van een plaatselijke motorclub. We eten er een broodje, alé naar onze normen een redelijk brood om zo onze tocht verder te zetten naar onze eindbestemming. Omstreeks 16.30 uur rijden we het gebied van d’Ardeche binnen. Via enkele kleine dorpjes en colletjes komen we rond 18.00 uur aan in Grospierres bij Eric en Dina. Het is hier altijd een beetje thuiskomen in het Tour’n’Sol maar nu kregen we een heus welkomst comité. Vanessa, Eddy en Wim die we hier vorig jaar leerden kennen waren er al en kwamen ons uitgebreid begroeten met kussen en knuffels en hielpen onze bagage naar binnen dragen. Eric en Dina hadden ons niet eens horen toekomen maar dat werd snel goedgemaakt met ook een dikke knuffel en bijhorende kussen. Het eerste rondje is altijd van het huis en werd dan ook met veel smaak gedronken. We komen hier nu voor de 4de keer en hetgeen we hier vonden kwamen we nog nergens tegen. Het is zoals Eric altijd zel zegt een beetje thuiskomen. De sfeer is onbeschrijfelijk, niets moet en alles kan, natuurlijk binnen de perken van het normale. Na alles naar de kamer gebracht te hebben en een frisse douche zijn we klaar voor het lekkere eten dat Dina elke dag op tafel tovert. De formule dat iedereen samen aan één grote tafel zit bevordert het gevoel van één familie. Er zijn nog enkele mensen die we kennen van vorig jaar en dat maakt het natuurlijk alleen maar leuker. Ook met de rest van de mensen wordt snel kennis gemaakt en gezien we morgen toch niet gaan rijden wordt het nog een leuke avond (nacht) in de Duvelbar.
Donderdag 23 juli. Als ik opsta heb ik al verschillende motoren horen wegrijden. Zij gingen wellicht vroeger slapen dan wij. Aan het ontbijt maken we wat beter kennis met een koppel uit Gent. Dit maakt het zo speciaal in die motorhotelletjes, iedereen heeft dezelfde hobby en dat maakt dat je wel altijd erover kan praten. Voor de rest houden we het die dag rustig, we kuisen de moto wat want van de ongeveer duizend kilometer hangen er massa’s beestje op en het rijden in de regen heeft ze niet properder gemaakt. Na een uurtje zien ze er heel wat beter uit. In de namiddag terwijl ons Katty wat rust begin ik te schrijven aan dit verhaal. Vraag me niet waarom ik dat doe hé, misschien omdat ik zelf graag zo een reisverhalen lees.
S’avonds is er BBQ en wordt er bijgepraat met de Bende van Wimpie, inderdaad de mensen die ons hielpen met de bagage. Leuke toffe mensen, en als Eddy begint met moppen tappen licht iedereen in een deuk van het lachen. Als je hen ooit tegenkomt moet je zeker die mop met de handdoek en de vlieger vragen. Die heeft hij wel tot 3 keer moeten opnieuw doen. Vanavond geen uitspattingen en rond middernacht liggen we in ons bedje.
Vrijdag 24 juli. Na een rustig ontbijtje staat er voor vandaag een kort ritje van 124km gepland. Als we onderweg op zo een uitkijkpunt stoppen zit daar ook het koppeltje uit Gent. We praten wat en genieten samen van het mooie uitzicht dat er hier is. Zij rijden dan door en wij genieten nog een beetje van de rust dat je hier vind op 1243 m hoogte. Als we nadien aan de afdaling beginnen blijkt dat ze hier een nieuw weg aan het leggen zijn en de oude gewoon opgebroken is. Het wordt dus rijden over grove stukken rotsen en los zand. Omleidingen gebeuren hier blijkbaar niet zo snel. Als we terug in het hotel zijn komt ook dat andere koppel, Armand & Gina, binnen gereden. Zij hadden dus ongeveer dezelfde route uitgestippeld als wij. Vanavond staan er T-bones Steaks op het menu, we hebben weeral onze vingers mogen aflikken. Aan tafel worden de gereden ritten en de plannen voor de dag nadien besproken. Armand en Gina vragen of ze met ons mee mogen en daar hebben we natuurlijk geen probleem mee. Om 24.00 uur wordt er chocoladetaart geserveerd voor iedereen, blijkt dat Pablo en één van de dochters van Frank jarig zijn. Gewoon gezellig samen, meer moet dat niet zijn.
Zaterdag 25 juli. Zoals afgesproken rijden we vandaag met 3 motoren, Armand heeft een nieuwe Tom-Tom GPS en daar blijken wat probleempjes mee te zijn. Hij gaat proberen de rit die ik heb op mijne Zumo 550 mee te rijden en zo deze op te slagen. De rit is 173 km lang en het zijn hoofdzakelijk kleine wegen door bergen en dalen, we passeren in kleine dorpjes die soms bestaan uit enkele huisjes en de wegen zijn zo smal dat je er net met één auto kan passeren. In de bergen denk je soms dat er geen einde komt aan de bochtjes en kronkels in die wegen, maar met de FJR is het gewoon zalig rijden. Met de GPS van Armand lukt het niet, er blijkt een doel te zijn opgeslagen en we vinden niet hoe dit te verwijderen of te stoppen. Rond de middag stoppen we in een klein dorpje in een dal, veel is er niet te zien maar aan de overkant is er toch een pizzazaak. We besluiten daar eens te gaan zien, buiten de pizza worden hier ook meubels gemaakt en houtdraaiwerk gemaakt. Die mensen hier hebben meerdere beroepen om het jaar door te komen. We worden zeer vriendelijk ontvangen en eten zeer lekker. S’avonds in het hotel is het weer één en al plezier aan tafel.
Zondag 26 juli. Wat gaat die tijd toch snel als je het naar je zin hebt. Dit is dus leven zoals God in Frankrijk, s’morgens opstaan, rustig ontbijten, leuk ritje gaan doen met de motor, mooi weer en zo goed als geen insecten, s’avonds toekomen en weer lekker eten en drinken met gelijkgestemde zielen. Ondanks het goede weer voel ik een verkoudheid de kop op steken, zal te maken hebben met onze nieuwe zomerjassen, die laten wel goed lucht door maar in de bergen voel je ook goed de afkoeling. Katty besluit vandaag wat te rusten en een boek te lezen. Ik trek er dus alleen op uit, zonder geplande rit, gewoon wat rondtoeren en wel zien waar ik uitkom. Waar ik overal gezeten heb weet ik niet meer maar wel dat ik prachtige dingen gezien heb en mooie wegen bereden. Nu ik toch alleen ben kan ik ook wat meer stoppen voor foto’s, maar als je alles wil vastleggen hoef je niet zelf te rijden want achter elke hoek of heuvel krijg je steeds mooie beelden te zien. Rond 14.00 uur sta ik weer voor het Hotel en ga even kijken bij ons Katty, zij is nog druk met haar boek en dus ga ik nog wat rijden, de andere richting uit nu. Tegen 17.00 uur kom ik dan weer aan en heb echt genoten van de rit. De temperaturen schommelde heel de dag tussen 35° en 37°, het asfalt smolt gewoon, in de bochten voel je soms dat het wegschuift. Na men douche leg ik me ook wat op bed om dan tegen 20.00 uur aan het diner te beginnen. Foto’s worden van mekaar bekeken en verhalen verteld wat we weer allemaal gezien hadden. Weer een mooie dag die ze ons niet meer kunnen afnemen.
Maandag 27 juli. De rit van vandaag bedraagt 240 km met een bezoek aan 2 stuwmeren, eentje in Naussac en het andere in Villefort. Armand en Gina vergezellen ons weer. De verbinding er naartoe gaat via de Col de Meyrand van 1371m en met prachtig uitzicht. De afdaling lijkt weer spannend te worden, ook hier zijn ze bezig met een nieuw wegdek. Het oude is al weg en een nieuwe laag losse grove bergkiezel werd gestort over een paar kilometers. Voelt toch wel raar aan op zo een toermoto, maar met een beetje gas lukt het prima, ook ons Katty rijd er vlot door. Ze zegt nadien dat het net was alsof Freddy van de Screening meereed met haar. Ze moest constant denken aan de raad die hij toen meegaf. Je ziet waarvoor zo een screening van MAG al niet goed kan zijn. Ook Armand met zen zware Flatsix ploetert er goed doorheen. Nadien zijn er weer de normale bochtige wegen over berg en dal, als je het zo zou lezen lijkt het bijna saai, maar daar rijden worden we niet beu. Naussac doen we als eerste aan, hier is het wat frisser en bewolkt, maar tegen dat we in Villefort zijn is het weer volop zomers. Tussen de twee meren in komen we ineens op een weg waar ze een nieuwe laag asfalt aan het leggen zijn. Zonder aanmelding rijden we plots op pas gegoten warme pek. Dit plakt echt aan alles, een beetje verder zijn ze dan de asfalt aan het leggen en doen de arbeiders teken dat we niet doorkunnen. Ik stop aan de zijkant vraag aan die gast of we echt niet doorkunnen wat ik had echt geen zin om helemaal terug te rijden en een andere weg te gaan zoeken. Als we 10 minuutjes zouden wachten was het stuk asfalt dat ze net hadden gelegd klaar en mochten we er voorzichtig over. Dus korte pauze en we konden weer verder. Ik denk dat ik de rit een andere naam ga geven “Route des Chantiers” om 18.00 uur zijn we weer binnen met spannende verhalen te vertellen bij de heerlijke Lasagne van Dina. Morgen rustdag en dus vanavond de kans om nog eens door te zakken met enkele gasten.
Dinsdag 28juli. Is al 9.00 uur als ik wakker wordt, het wordt een laat en lang ontbijt. Het is onze laatste dag vandaag hier in Grospierres. Na het ontbijt wordt dus hetgeen we niet meer nodig hebben al ingepakt. De groep van Frank reist ook morgen af en zij hangen zeer fel aan mekaar wat de stemming wat naar beneden haalt. Maurice probeert er toch met de nodige melodietjes de sfeer in te houden. De Bende van Wimpie blijven nog tot donderdagmorgen. Frank en Annick nog tot zondag, en Armand en Gina tot maandag. S’avonds worden hier en daar nog wat GSM nummers en email adressen uitgewisseld. Het was een leuke groep die we zeker en vast nog eens willen terugzien.
Woensdag 29 juli. De GSM wekdienst laat om 8.00 uur weten dat het tijd is om op te staan. Wij zijn als eerste beneden maar het duurt niet lang of al de andere volgen ook. Afscheid nemen is nooit leuk en zeker niet als je goed met mekaar kan opschieten. De rekeningen worden betaald en Eric neemt nog wat foto’s om op de website te plaatsen. Dan is het zover, Maurice en Nancy nemen Glen en Pablo mee. Patrick en Poesje rijden te samen nog wat verder voor enkele dagen. Hier en daar rolt er zelfs een traantje tussen deze hechte groep, maar dat maakt het nu net zo mooi tussen vrienden. Na hen is de beurt aan ons en rijden ook wij dit leuke stadje uit. Terug naar ons Marie, de dame van de Chambre d’Hotes in Chalon sur Saone waar we om 21.00 uur aankomen. Het was vandaag de warmste dag van heel de vakantie, 38° het was net of er de hele rit een warme lucht kanon voor ons stond te blazen. Wat zijn we blij als we onder de douche kunnen. Als we nadien op ons bed liggen missen we toch die leuke sfeer van bij Eric.
Donderdag 30 juli. s’nachts werd ik wakker van de wind, maar het bleef droog. Die drukkende warmte van gisteren is verdwenen en er rest nog amper 19°. Er zijn nog andere gasten, een koppel uit Italie die op rondreis zijn in Frankrijk met een oude BMW K100. Hij had er half Europa mee doorkuist maar vrouwlief was het nu stilaan beu zei ze en wilde volgende vakantie met een camper erop uit. De andere zijn een koppel uit Nederland met hun 2 kinderen, zij wonen in Spanje en gaan op bezoek in hun geboorteland. Voor vanavond hebben we nog niets geboekt, we rijden richting Luxemburg en zien daar dan wel of we nog iets vinden. Ik heb het boekje mee met 101 adressen voor motorvriendelijke hotels. We proberen nog zoveel mogelijk te genieten van de rit, S’middags gaan eten in Neufchateau, klein restaurantje vroeger we vroeger gingen eten als we met de tent op de gemeentecamping stonden. Als we dan bijna in Echternach zijn stoppen we om te bellen. Eerste adres zit alles vol maar het 2de is geen probleem. Het wordt Hotel Postillon in Esch-sur- Sure. Motoren kunnen in de garage en Katty is wat blij met de lift om de bagage niet de trappen op te moeten dragen. Zeer verzorgd hotel met alles erop en eraan. We eten nog iets op het terras en wandelen dan nog eens rond in dit toch wel speciale dorpje. Voor we gaan slapen nemen we nog een laatste drankje op een terrasje.
Vrijdag 31 juli. Bij tijd opgestaan ingepakt en de moto’s uitgehaald en geladen. Dan gaan ontbijten en we zijn weer op weg voor de laatste etape. Het weer ziet er wat beter en we besluiten nog een bezoekje te brengen aan Echternach, na een terrasje en een wandeling rijden we via het Müllerthal (Klein Zwitserland) en Clervaux terug richting België. Zeer mooie streek die we zeker nog eens komen bezoeken. We houden nog stops in Bastogne, La Roche, Huy en Sint Truiden. Hier eindigt dan onze motorvakantie van 2009. Dik 3000km en een goede 120 foto’s hebben we om over terug te blikken. Het was een zeer leuke vakantie waar we weer leuke mensen leerden kennen.
Tot de volgende.
Eddy & Katty
Foto's: http://www.mijnalbum.nl/Album=HF3VVIGM
Hotel: http://www.tournsol.fr/
