Motorvakantie door de Franse Alpen.

Hier kunnen alle verslagen van reizen, hotels en info over buitenlandse reizen gepost worden.
Eddy K
250 cc
250 cc
Berichten: 121
Lid geworden op: 08 nov 2008 12:27
Mijn motor is: FJR1300A '09
Regio: Vlaams-Brabant
Locatie: Zoutleeuw
Status: Offline

Motorvakantie door de Franse Alpen.

Bericht door Eddy K »

Na enkele jaren reisverhalen te hebben gelezen en filmpjes op het internet te bekijken over de Alpen hebben Katty en ik begin 2012 besloten om dit jaar onze motorvakantie door te brengen in de Franse Alpen. We laten ons leiden door 2 bekende routes “Route des Grandes Alpes” en “ Route de Napoleon”. De eerste vertrekt in Thonon les Bains en eindigt in Menton. Van Menton reden we dan langs de kust door Monaco en de rand van Nice om even de sfeer op te snuiven en sluiten dan in Grasse aan op de Route de Napoleon. Deze eindigt normaal net onder Grenoble maar wij rijden even om en pikken daar Alpe d’Huez nog even mee. In maart werden de contacten gelegd met de overnachtingplaatsen en in april werd alles vast gelegd.

Lang dachten we van het eerste gedeelte van goed 600 km over de snelweg af te leggen, maar gezien we geen van beide daar plezier aan beleven, en we zo snel mogelijk wilden vertrekken uit ons weeral natte landje, boekte ik enkele dagen voor vertrek nog een kamer in La Jonchiere in Longeville les Cheminot. Mooie Chambre d’Hôtes waar we in 2010 al eens verbleven.

Dinsdag 10 juli 2012 begonnen we eraan, gisteren alles al mooi ingepakt en s’morgens is dat dan snel opgeladen. Ik had een route uitgestippeld langs vlotte wegen. Onze eerste stop was in een klein cafeetje langs in een dorpje waar ik de naam van vergeten ben. De tijd is hier echt wel blijven stil staan, moeder en zoon doen de bediening en ze kijken toch maar raar op als wij daar zo vroeg al binnen stappen. De zoon brengt ons de 2 bestelde koffie’s , hier nog met filters, en hij beeft zo fel dat die kopjes rammelen op hun bordjes, zo fel dat de enige gast aan de toog ermee moet lachen en hem vraagt of hij bang heeft van motorrijders. Ocharme die jongen, maar we stellen hem gerust dat het niet nodig is en hij kan dan toch weer lachen. Onderweg enkele malen de regenpakken mogen aantrekken, maar op wat gedruppel na hebben we geen echte regen gehad. Net achter Givet houden we ook nog een korte picknick en rijden dan via Bouillon en Virton Frankrijk binnen. Omstreeks vijf uur zoeken we nog iets om te eten en iets voor 7 rijden we het erf van onze eerste slaapplaats op. De gastvrouw is blij ons weer te mogen ontvangen.

Woensdag 11 juli 2012, heerlijk geslapen en het ontbijt mag er ook wel zijn, typisch Frans maar dat is net leuk. Vandaag rijden we langs Toul, Chaumont en Châtillon naar Château-Chinon, gelegen in het natuurpark Le Morvan. Prachtige streek waar de Bourgondië- en natuurliefhebber zeker aan zijn trekken komt. Wij verbleven 2 nachten in La Marquise dat ik een paar jaar geleden vond via het internet, maar in die tijd sliepen wij nog bij Marie en het was er zo goed dat we niets anders wilden proberen. Maar gezien ons Marie op pensioen ging en de schoondochter het niet wilde verder zetten kwamen we bij Frank en Veerle van La Marquise terecht. Eerste indruk is zeer positief, rustige locatie en prachtig uitzicht op de vallei achter de woning. Vanaf vandaag maakt ook Hector deel uit van de familie hier, Hector is een pup van het ras ruw harige teckel, dat beestje is onmiddellijk de lieveling van iedereen en vooral van ons Katty, wat dacht je anders. Onze kamer ligt net naast de garage waar de motoren staan. Kamer kan je het niet meer noemen, eerder een klein appartement met 2 verdiepen maar zonder keuken. Alles piekfijn properen meer dan ruim genoeg. De eerste avond verloopt vrij rustig en we maken kennis met de andere gasten, één fietser op doorreis (wel met de wagen en de fiets achterin) en een koppel motorrijders, hij heeft een Kawasaki 1400 en zij een 900 Vulcan limitid edition. Maar ook zij zijn met de wagen hier om te rusten en komen waarschijnlijk nog eens terug met vrienden en de motoren. Om 19:00 uur is er het aperitief gevolgd door een zeer lekker drie gangen menu, echt Bourgondisch, ons dieet van de vorige maanden zal het lastig krijgen de volgende dagen.

Donderdag 12 juli 2012, de fietser is al vroeg vertrokken en wij blijven gewoon wat rondhangen, op wat spelen met Hector en wat foto’s nemen doen we niet veel. Na het leuke trouwfeest van afgelopen zaterdag en de toch nog drukke zon- en maandag is deze rustdag wel gekomen. S’avonds komen er nog 2 koppels motorrijders toe die op weg zijn naar Grospierres in de Ardeche. Zij boekten niet bij Tournsol, waar wij al enkele jaren waren, maar wel aan de overkant bij Danny. Dit lijkt toch meer in trek te zijn bij de BMW rijders, beide heren rijden met een mooi onderhouden RT 1150. Ook vandaag was het weer heerlijk smullen van de kookkusten van Veerle en wordt het een gezellige avond aan de gastentafel.

Vrijdag 13 juli,( neen ik geloof daar niet in) Na een uitgebreid en verzorgd ontbijt (kruising Frans/Belgisch) worden we uitgewuifd en de eerste tientallen kilometers krijgen we mooie kronkelende wegen door de bossen van Le Morvan. Eigenlijk een streek die toch dichtbij ons Belgenlandje ligt doch niet echt gekend, maar toch de moeite is om te gaan verkennen met de motor. Na Etang-sur- Arroux en Marmagne komen we voorbij Chalon-Sur-Sâone waar onze vroegere chambres d’Hotes zich bevond (Marie). Vervolgens komen we in het departement Jura en het stadje Clairvaux-les-Lacs, In dit stadje vinden we de twee meren van Clairvaux, le Grand lac (oppervlakte: 64 ha) en le Petit lac (oppervlakte: 21 ha). Het gebied zelf zou 7 meren en enkele watervallen bezitten en hierdoor geklasseerd zijn als “Grand Site Naturel”. Ergens in de late namiddag krijgen we ook onze eerste Col voorgeschoteld, namelijk Col de la Faucille (1323m). Van hierop kan je met mooi open weer de Mont - Blanc zien, voor de rest was het op die top vrij kalm. Wij pauzeren even op een terras aan een hotel en zijn blijkbaar de enige op een jongetje na die de omheining aan het beitsen is. Na een prachtige afdaling en mooie zichten rijden we wat verder Zwitserland in om en zo door Genève en langs zijn al even bekende meer. Maar eer we al de verkeerslichten en kruispunten van deze toch wel drukke stad voorbij zijn is het weer omgeslagen en verschijnen er donkere wolken aan de hemel. We houden nog even halte om iets te drinken aan het wereldbekende Amerikaanse restaurant Mc Do…. We twijfelen nog om het regenpak aan te trekken en een kwartier later beseffen we dat het beter was geweest want de weergoden trakteren ons op een fikse bui en we stoppen dan maar aan een bedrijvencentrum om ons pakjes snel aan te trekken. Het blijft dan ook lichtjes regenen tot we aan het begin van, de als zijnde betiteld mooiste route van Europa “Route des Grandes Alpes” komen. Vandaag overnachten we in Hotel l’arc en Ciel in Thonon les Bains. We worden correct ontvangen maar heb toch een gevoel dat ze voorzichtig zijn met motorrijders. De motoren mogen in de kelder, maar de gevraagde garage is een plaatsje in de gemeenschappelijke ruimte. Enfin ze staan veilig genoeg. Bij het inchecken vernemen we ook dat het gevraagde balkon aan de kamer ook niet kan doorgaan. Zogezegd door het slechte weer en dat er gasten zouden zijn die langer blijven dan voorzien. Mooie smoes zou ik zeggen, maar gezien Katty aan het stoppen is met roken is dat balkon niet meer levensnoodzakelijk. We krijgen wel een mooi ruime kamer met 1 dubbel- en 2 x 1 persoonsbed. Voor de rest is alles hier prima in orde. Na een warme douche begeven we ons naar het restaurant om iets te eten. Blijkbaar werden we niet opgegeven om te eten en er is even wat paniek bij de ober maar dan brengt een vrouw ons naar een tafeltje en na nog wat op en neer geloop met nogmaals vragen achter kamernummer en naam mogen we gewoon a la carte kiezen. Wel mag ik men naam zelf opschrijven want ik het Frans klinkt die precies niet zo makkelijk. Nochtans is mijn familie langs vaders kant afkomstig uit het Franstalige gedeelte van ons Belgenlandje. Met de ober die soms echt raar doet beleven we nog een leuke avond. Hij loopt soms wat verdwaasd rond en de deur naar de keuken springt ook enkele malen voor hem in. Uiteindelijk vergeet hij Katty hare chocomouse te brengen maar als ik bij het buitengaan aan de vrouw het meld en ze hem dan ook niet moeten aan rekenen loopt ze snel naar de keuken en krijgen we het potje mee naar de kamer. Als we rond 23:00 uur in bed kruipen is het buiten goed aan het regenen en hoop ik dat alles er vannacht maar uitvalt.

Zaterdag 14 juli, De nationale feestdag van Frankrijk, op deze dag wordt de bestorming van de Bastille gevangenis gevierd waarmee in 1789 de Franse Revolutie begon. Men gebeden werden aanhoort, om 4:00 uur deze morgen werd ik wakker van het gekletter van de regen op het raam, ze hebben alles eruit gegooid daarboven. Als de wekker om 7:00 uur afloopt en ik door het venster kijk is het gelukkig gestopt met regenen en hangt er een lichte mist. Na een goede nachtrust en een uitgebreid ontbijt beginnen we vandaag onder een klein zonnetje aan de Route des Grandes Alpes. Dat zonnetje groeit snel en de temperatuur klimt gestaag omhoog. Eens de stad uit brengt de route ons al snel het bos in en krijgen we prachtige banen onder onze banden geserveerd, de waterstroom die langs de weg naar het meer loopt is deze morgen veranderd in een vuile bulderende massa . Katty laat al snel een vreugde kreet horen door de intercom klinken want zij is gek op bochten rijden. Gezien het nog vroeg is komen we ook weinig verkeer tegen en laten we de paardjes lekker galopperen. Ronde de klok van tien houden een stop in een skidorpje, alles is hier ook ineens duurder en drukker, 8,00 € voor 2 watertjes. Col de la Colombiere (1610m) is de eerste van de 2 cols die we vandaag aandoen. Bij aankomst staat er nog maar 1 andere motor, BMW 1200 RT met nummerplaat uit Denemarken. Wij parkeren ons beestjes er netjes naast en er wordt vriendelijk naar mekaar geknikt. We nemen plaats op het terras en ik trek wat foto’s, het is hier zeer mooi met een blauwe lucht en zeer rustig. Buiten de zaak waar we zitten en een souvenirwinkel is hier niets te beleven. Tot plots vanachter die winkel een schaap de weg oversteekt, gevolgd door nog één en uiteindelijk zijn het er wel een dertigtal die opdagen en de parking innemen. Gevolgd door een hond waarvan ik het ras niet herken, maar zonder herder, ja ik en iedereen die daar stond waren even verbaasd. De schapen graasden was op de parking terwijl de hond, die blijkbaar zijn traject goed kende, de achterkant (vuilbakken) van de zaak controleerde op wat lekkers en dan na een tiental minuten zijn tocht met de schapen weer verder zette. Schitterend vind ik zoiets. De man van de BMW komt dan buiten vergezeld van zijn vrouw en na weer wat over en weer geknik verlaten zij de Col. Ik merk nog op aan Katty dat ze beide hetzelfde type van helm als haar dragen. Iets na de middag krijgen we van onze maag een alarmsignaal om te stoppen. Het wordt ditmaal een soort Ranch waar je zowel kan eten als paarden huren. Simpel maar lekker, meer moet dat ook niet zijn. Het is aardig warm en dan houden we het op licht verteerbaar slaatje. We proberen zo ook om niet teveel aan kilo’s terug bij te krijgen. Enkele kilometers na Beaufort –sur – Doron komen we aan het “Lac de Roselend” hier krijg ik kippenvel van, zo mooi dat het is, ongelooflijk die blauwe kleur van ’t water. Achter ons merkt Katty op de top van een berg bruine beesten. Als ik inzoom met mijn fototoestel zie ik dat het koeien zijn. Die beesten hebben een aardige klim gedaan om daar te kunnen gaan eten. 7 km verder stoppen we op de Cormet de Roslend (1968m), met 14° is het frisjes en hier en daar ligt nog wat sneeuw. De volgende stop is op de Col de l’Iseran (2770m) ik denk het hoogste punt van onze reis. Weinig volk, redelijk wat wind en ik denk amper 8°. Maar wel een prachtige klim die ik jammer genoeg niet filmde. Zeg maar technische storing, had de Go-pro op de zijkoffer gemonteerd om zo achterwaarts Katty te filmen. Dus al rijdend het knopje ingedrukt. Alé dat dacht ik tenminste, maar met de handschoen en vingertopbescherming voel je dat niet echt goed. Zal voor volgende keer zijn dus. De afdaling was iets minder leuk want de heren van de wegen hadden niet beter gevonden van een nieuwe peklaag te gieten met de nodige dikke laag kiezeltjes. Net of je op water rijd, dus tempo was direct veel minder. Maar eens beneden krijgen we wat vlottere banen en dit voor goed 30 km tot in Bramans. Heerlijke en overzichtelijk stuk om eens door te kunnen rijden en daar passeren we onze BMW rijder uit Denemarken. Bramans is een klein dorpje langs de rivier L’arc en telt minder dan 400 inwoners. Hier zal het wel rustig zijn en daarom boekten we ook 2 nachten in Herberg Les Glaciers. Leuk hotelletje dat gerund wordt door broer en zus. Vriendelijk ontvangen, kamers zijn wat verouderd maar goed in orde en proper. Als ik de bagage van de moto’s aan het losmaken ben hoor ik een BMW het dorp binnenrijden, het is hier ook zo stil dat je ze van ver hoort naderen. En ja, het is het koppel uit Denemarken, zij hebben niet geboekt maar komen ook hier logeren. Na het douchen kunnen we direct aan tafel. Simpele menu met streekgerechten, even wennen aan de smaken maar zeker niet slecht. Ons Katty houd het bij voor- en nagerecht. Zo heel de dag op de motor en in de goed berglucht zorgt ervoor dat we weer vroeg in ons bedje liggen en heerlijk slapen.

Zondag 15 juli, rustdag. Bij het ontbijt zit het koppeltje van de BMW naast ons. Hij kan redelijk Engels, haar hebben we enkel Deens horen praten. Zij zijn al drie weken onderweg en rijden ook dezelfde route als wij, maar nadien gaan ze wel Italië in en schatten 2 weken later terug thuis te zijn. Ja, dat dacht ik toen ook. Terwijl wij enkel wat gaan wandelen en foto’s nemen in de buurt gaan zij per motor wat rondtoeren. Ze krijgen er echt niet genoeg van. Bij een babbel met de uitbater komen we te weten dat er dit jaar opmerkelijk veel minder motorrijders zijn. Hij zegt ook wel dat de meeste in het voor- en najaar komen. Dan is het nog rustiger volgens hem.

Maandag 16 juli, niet voor niets was gisteren een rustdag, vandaag staan meer liefst 5 Cols op ons programma. Onze BMW rijders slapen nog als we na het ontbijt onze tocht verder zetten. De eerste stopplaats is Col du Telegraph (1566m) terwijl wij genieten van het uitzicht en ik van boven op berg foto’s neem zie ik beneden onze Deense vrienden voorbij rijden. Jammer want nadien zien we ze niet meer. Als 2de beklimming krijgen we de voor bijna iedereen gekende Col du Galibier (2642m) en ipv de tunnel nemen ook wij de nieuwe weg die sinds 1976 werd aangelegd om de tunnel te vernieuwen en helemaal over de top gaat. De tunnel van 370m lengte is sinds 2002 weer geopend voor het verkeer. Het oprijden ging tot 10%, als we boven stoppen zien we gelijk het bordje dat aangeeft van 12% afdaling. Net achter ons stopt een groepje motorrijders vergezeld van enkele trikers, zij waren blijkbaar niet voorzien op de temperatuur hierboven. Gelukkig hebben ze een volgwagen waar al snel extra kledij wordt uitgehaald en aangetrokken. Na de gebruikelijke foto’s dalen wij af waar de tunnel weer tevoorschijn komt en er zich een souvenirbar bevind. Met een kop koffie genieten we nog wat van het uitzicht en de vele op- en afrijdende motoren. Ik wandel ook eens tot aan het monument van Henri Desgrange, Frans wielrenner en sportjournalist die in 1903 de eerste ronde van Frankrijk organiseerde. Net voor we vertrekken brengen we nog een bezoek aan het kleine kamertje, hier nog steeds de aloude franse WC, zonder papier of slot op de deur. Ik kan het niet laten om er snel een foto van te nemen. Amper 8 km verder komen we aan de Col du Lauteret (2057m) maar houden hier geen halte. Net na de middag voelen we de honger opkomen en gezien in Frankrijk iedereen na 2 uur dicht is stoppen we aan Hotel-Restaurant D’Izoard. We worden hier super vriendelijk ontvangen door een koket madammetje die zoals later zal blijken Sandra noemt. Het is redelijk warm maar toch verkiezen we om op het terras te blijven. Sandra zet nog enkele parasols bij om wat schaduw te creëren. Ook hier houden we het op een frisse salade met wat fijne charcuterie. We zitten langs de D 902 en het is een op- en afrijden van motoren hier. Mocht je ooit deze route willen rijden probeer dit hotelletje dan zeker in te passen. Na deze deugddoende pauze zetten we onze tocht verder en de naam van het Hotel liet al verstaan dat we vlakbij de Col D’Izoard (2360m) zaten. Weeral een prachtige beklimming van vele haarspeldbochten. Boven zien we enkele Denen en Zwitsers die we vandaag en morgen nog wel enkele keren tegen komen. Hierna rijden we door het dal van het “Regionaal Natuurpark Du Queyras”, machtig mooi is het hier. De rivier Guil stroomt hier en die is zo helder en blauw dat je het met eigen ogen moet zien om te geloven. De zichten veranderen hier om de haverklap van ruw en rotsige naar prachtig groene delen met hier en daar sprookjesachtige brugjes en watervallen. Voor de motorrijder die van de natuur houd bijna het paradijs. En dan spreek ik nog niet van fotoliefhebbers, je zou hier om de 100 meter kunnen stoppen. Wij rijden nog over Col de Vars (2019m) en Col de la Cayolle (2326m), het jammer is dat we eigenlijk niet voldoende vakantie hebben, als je op de GPS en kaarten ziet welke prachtige wegen en beklimmingen hier langs deze route nog liggen zou je hier wel een paar maand kunnen doorbrengen. Als we s’avonds aankomen in Valberg waar we overnachten in een typisch skihotel “Chastellan Hotel” zeer groot maar bijna niemand aanwezig precies. De motoren mogen in de garage bij 2 BMW 1200 GS’n, zelf krijgen we niet de code van het elektrische slot maar wel die van de voordeur. Het avondeten bestaat uit 3 vaste menu’s, niet echt goedkoop ook niet. Je ziet het is niet altijd beter in die grotere hotels. De kamers zijn klein maar voor de rest wel in orde.
Dinsdag 17 juli, het ontbijt is dan wel weer goed verzorgd en uitgebreid. Het is wel een beetje vermoeiend zo elke morgen inpakken en s’avonds weer uitpakken, maar het weegt voor mij niet op tegen de ontelbare mooie dingen die je te zien krijgt op zo een route. Elke morgen proberen we ook steeds te tanken en gezien we beide dan de +/- 300 km (mijn FJR bijna 400km) kunnen afleggen zijn we zo ook gerust. Gisteren reden we ongeveer 275km en dus gaan we eerst op zoek naar benzine. Valberg zelf heeft er blijkbaar geen en de GPS geeft er ééntje aan op 21km. Enkel vergeet ik dat hij dat vogelvlucht meet, maar gezien er geen alternatief is zetten we zonder zorgen de route aan. Net nu zijn de eerste kilometers veel zig-zag rijden met de nodige haarspeldbochten en al gauw begint Katty haar Intruder te pruttelen in die korte bochten. Gezien de wegen hier aan 1 zijde een rots omhoog en de andere zijde rots omlaag hebben en het dan niet verstandig is daar stil te vallen, besluit ze aan een stopplaats halt te houden terwijl ik achter benzine ga. Na een dorpje of 2 zonder pomp kom ik uiteindelijk aan de pomp die de GPS had aangegeven. Maar het zit niet mee, deze pomp is blijkbaar al een paar jaar gesloten. Garmin geeft nog een pomp aan in het volgende dorp, verder dus maar op zoek naar een pomp waar ik ook hoop een kruik of bidon te vinden. De pomp is er maar het is zo een heel kleintje zonder shop of iets. Nog even Garmin geraadpleegd en die geeft op 7km een service station aan van een bekend merk. Op die 5 minuten steekt het ook niet meer en rij door. Ja hallo, een oud verlaten huis tegen de straat met 2 verroeste pompen uit de jaren 80 denk ik. Hier zouden de mannen van Garmin toch eens werk van mogen maken. Dus dan maar terug naar die kleine want wie weet wat de volgende zal zijn. Als ik men verhaal doe tegen de man, die geen kruiken verkoopt, komt zijn Franse gastvrijheid naar boven en valt hem in dat zijn zoon die morgen nog ruitenreiniger heeft bijgevuld in een wagen. Hij komt achter zijn loketje uit en gaat in de garage de vuilbak onderste boven zetten waaruit hij een kruikje van 2 liter bovenhaalt en met een brede smile vraagt of dit goed is. Die Intruder verbruikt amper 5 liter en dat zal dus voldoende zijn. Samen met mijn tank gevuld en dan terug naar ons Katty, aan het eerste dorpje van daarstraks had ik een supperetje gezien en daar stop ik voor wat frisdrank want ze zal dorst hebben. Het op en af rijden heeft toch bijna 1:30 uur geduurd en dat bij ongeveer 22° die zij in de zon stond te wachten. Als ik aankom is ze wat blij me weer te zien, ze had wel al een paar bezoekers gehad die wilden helpen en van één had ze ook een flesje drank gehad. Dat zijn dingen die je meemaakt op zo reizen en waarschijnlijk de dingen die we later aan de kleinkinderen zullen vertellen. We krijgen nog een beklimming en dat is de iets minder bekende Col de Turini (1607m) maar zeker de moeite waard om te doen. De Col is het bekendste punt van de rally van Monte Carlo die in januari gereden wordt. Aan het hotel waar we even pauzeren staat een Rolls Royce met de nodige herinneringsplaten in. Rechtover het hotel springt een bord me in het oog, je kan hier overnachten met 2 personen inclusief ontbijt en motorgarage voor 47,00 €. Van hieruit gaat het nu neerwaarts tot in Menton maar het is zeker nog de moeite hoor, gewoon een zeer mooie streek om te rijden. In de verte zien we de middellandse zee opduiken en als we Menton binnerijden beseffen we dat dat “Route des Grandes Alpes” erop zit. We rijden van Menton langs de kust naar Monaco maar al snel beseffen we dat dit niets voor ons is, veel te druk. Het krioelt hier van scooters die echt van overal komen en naartoe willen. We houden héél even halte aan de jachthaven, hier ligt voor veel geld. De jachten zijn hier bijna zo groot als bij ons de vrachtschepen, snel weer weg en verder. De volgende stad is Nice, maar hier hebben we ook snel genoeg en beperken ons bezoek tot de rand, we klimmen al gauw weer wat hoger en van bovenuit langs de weg neem ik nog een paar foto’s. De kleur van de zee met de witte bootjes is mooi en die wil ik nog wel eens herbekijken. Op naar Grasse waar we inpikken op de “Route de Napoleon” Over Grasse verscheen onlangs nog een artikel in Motoren & Toerisme. Blijkbaar was het vroeger bekend om zijn leerlooierijen en handschoenateliers maar nu meer om de parfums. Die geurtjes zijn niets voor ons en zo houden wij het enkel op een terrasje aan de rand van de stad en rijden dan verder. We missen nu al het rijden op die Cols, we krijgen er nog wel 2 geserveerd maar iets minder spectaculair. Zoals Col de la Faye (984m) en Col du Corobin (1210m), maar wees gerust deze route is ook meer dan de moeite waard om te rijden. Je hebt hier ook prachtige zichten en meren waar je wel even stil van wordt. Overnachten doen we vandaag in Digne-Les-Bains, dit stadje met pittoresk karakter is de hoofdstad van het departement Alpes-des-Haute-Provence alsook van de lavendel. Je vind hier dan ook kuuroorden voor de luchtwegen en reumatologie. Het “Hotel Saint Michel” waar ik boekte bezorgde me toch wat zorgen omdat ik er via het net maar weinig informatie over vond. Met zijn wel erg roze muren en blauwe luiken leek het me zo te kunnen dienen in een roadmovie. Gezien het tijdsverlies van deze morgen komen we ook vrij laat aan, maar de uitbaters ontvangen ons zeer vriendelijk en we kunnen zelfs nog eten, 1 dagmenu. Het is net alsof ze ons al jaren kennen en dat maakt het net speciaal denk ik. Het restaurant lijkt meer op een kantine en er zitten nog 2 families en een paar trukkers wat een speciale sfeer geeft. De infrastructuur is toch zeer verouderd maar wel heel netjes. Na het eten en douchen vallen we als blokken in slaap.

Woensdag 18 juli, wij zijn vrij vroeg aan het ontbijt en de uitbater serveert alles verzorgd en netjes aan tafel. Weer het typisch Franse ontbijt maar lekker. Vandaag is het ons kortste rit (235 km) met aan het einde de bekende Alpe d’Huez. De route Napoleon brengt ons in gemeentes als Sisteron en steden als Gap en dit langs mooie en goede wegen. Op een paar uitzonderingen na is het wegdek hier goed in orde. En als ze eraan werken staat het ook tijdig en duidelijk aangeduid. Ook vandaag krijgen we nog van die mooi blauwe meren te zien. Rond de middag stoppen we aan Camping Napoleon omdat iets ervoor een bordje stond dat er ook eten werd geserveerd. We rijden dan ook tot aan het gebouw en negeerde daarbij een bord dat er enkel toegang is voor kampeerders. We zijn nog maar net gestopt als er daar al nen streng uitziende meneer op ons afkomt en ik al denk van “ hier krijgen we een uitbrander”. Maar de man wil ons enkel waarschuwen dat we een plankje onder de poot van de moto moeten steken zodat hij niet in het door de warmte zachte asfalt zo zakken. Het blijkt een gemeente camping te zijn die piekfijn onderhouden wordt. We kiezen hier voor een omelet met hesp, en ik mag zeggen dat die Franse kiekens lekkere eieren leggen. Net voor we aan de camping aankwamen zag ik nog een groot standbeeld van Napoleon en voor we doorrijden keren we nog even om want die had ik ook graag op foto. Tot aan het begin van Alpe d’Huez (1860 m) rijden we kilometers door een dal omgeven door prachtige bergen. De klim is ongeveer 13 km en de helling is gemiddeld 8% en je krijgt wel enkele spectaculaire zichten te zien. Boven zie je weer dat echte skidorp en ook hier is het voor de vakantie vrij kalm. Het is ongeveer 4 uur in de namiddag en we nestelen ons op een terrasje. Ik trek er weer op uit om de nodige plaatjes te schieten. Vanwaar we zaten was me al een triumph Bonneville opgevallen die voor een winkeltje stond. Gezien ik wel iemand ken die blij is met zo een foto leg ik deze ook vast. Ik heb nog maar net de foto gemaakt als er plots een dame me aanspreekt in het Engels of ik haar moto mooi vind. Zij verteld me dat ze die van mij ook wel mooi vind, alleen vergist ze zich van moto en duid ze die van Katty aan. Mijne stond wat verder en uit haar zicht. Ik leg haar dat even uit en vervoeg dan weer ons Katty. Ons Hotel ligt hier vlakbij en we beginnen aan de afdaling tot in het dorpje La Garde, hier slaan we af richting L'Armentier-le-Haut. Hier wordt de weg ineens veel smaller en vraag ik me af of we wel juist zitten. Na een paar kilometer moeten we opnieuw afslaan, daar zie ik dan wel een wegwijzer met de naam van ons hotel en blijven we de GPS maar volgen. Het is een prachtige wegje met hier en daar een korte bocht die toch de nodige aandacht vraagt. Uiteindelijk komen we aan bij Hotel Foret de la Maronne. Er staat 1 oranje HD sportster met Nederlandse nummerplaat. Wij begeven ons naar de receptie en als we ons aanmelden lijkt het alsof we niet verwacht werden. Ik laat de man onze bevestiging van reservatie zien en hij gaat achteraan het ook even nakijken. Blijkt dat hij s’morgens de verkeerde maand had bekeken. We krijgen een mooie ruime kamer op de 2de verdieping, en met een prachtig zicht op de bergen er omheen. S’avonds is er BBQ en maken we kennis met de sympathieke dochters van de uitbater. Hij was ooit een begeesterd Hayabusa-rijder, hij drinkt nog steeds koffie uit een mok met het Japanse teken erop. Na het eten leren we ook de huisdieren kennen. Ook hier weer maar één motorrijder op bezoek, een koppel waarvan de dochter beneden in het drop op de camping staat en een Deens koppel met de auto. De Denen trekken zich snel terug op hun kamer, wij wandelen nog wat in de buurt en praten dan nog wat het andere koppel en de HD-rijder. Dat koppel is trouwens hier uit de buurt en we hebben zelfs een gemeenschappelijke kennis.

Donderdag 19 juli, weer een fijn ontbijt gekregen en de moto’s worden weer geladen. Vandaag hebben we de langste rit (375 km) en we hebben onze chambres d’Hotes al verwittigd dat we laat gaan zijn. Geen speciale cols of moeilijk dingen, gewoon ontspannen rijden maar toch nog genieten van de omgeving. Het gaat goed tot enkele kilometers na Vienne, we komen daar ergens in een industrierijke streek en we volgen een expressweg 2 x 2 banen met verhoogde middenberm. Om de kilometer een rond punt, alé je kent dat wel. We volgen gewoon het verkeer, dus niet te snel of zo, uit gewoonte kijk ik af en toe in men spiegel of Katty volgt. Zeker op rond punten gebeurt het nogal eens dat ik door ben en zij nog even wacht. Maar na enkele auto’s zie ik ze dan weer opduiken. Maar dan plots zie ik niets meer in men spiegel, geen Katty maar ook geen auto’s. Een raar gevoel komt over me heen, ik kan niet keren maar vertraag en stop aan de kant. Dit is niet normaal denk ik nog, dan verschijnen in de verte enkele auto’s maar geen Katty. Sh*t, zeg ik dan en geef gas naar het volgende rond punt om terug te rijden. Ik rij op het linkervak zodat mocht ze toch nog aankomen ze me kan zien. Maar als ik het vorige rond punt nader zie ik ze staan aan de zijde van de weg met de motor in de omgekeerde richting. Toen wist ik zeker dat er iets fout was, maar haar zag ik al staan en dat was een goed teken. Zij hoorde me aankomen en doet teken van te vertragen, op het rond punt merk ik dan een sterke mazoutgeur. Inderdaad, zij is hier onderuit gegaan bij het verlaten van dat punt. Zij heeft niks dankzij haar volledige uitrusting, de moto had minder geluk en heeft wat brokken. Er is een jongeman gestopt om haar te helpen, hij belt dan ook de hulpdiensten. Maar gezien er geen gewonden zijn vinden ze het niet nodig af te komen. Ik heb hen dan maar mijn bescheiden mening gegeven en opgehangen. Op het eerste gezicht zag de moto er niet meer rijwaardig uit en dus dan maar de verzekering bellen om te komen depanneren. Zo leer je die ook kennen in tijden van nood, zij zijn trouwens 7/7 en 24/24 beschikbaar. 1e telefoon = voicemail, 2de nummer = voicemaal. 3de nummer een jobstudenteke. Die kent natuurlijk niets van verzekeringen en nog minder van motoren. Zij heeft blijkbaar een standaardformulier dat moet ingevuld worden en ze begint dan met een marathon van vragen die niets ter zake doen. ik bespaar jullie de details, maar het leek erop dat het gesprek lang moest duren zodat de batterij van de GSM leeg zou zijn alvorens er iets concreet ondernomen zou worden. Ondertussen daagt er toch nog politie op en die onderhandelen ook nog met dat meisje aan de lijn om ons juiste adres/locatie door te geven. Katty nog geprobeerd om een antwoord vast te krijgen maar blijkbaar was dat te moeilijk. Dus gesprek afgebroken en de moto eens deftig nakijken, indien het niet lukt bellen we wel naar ons Hotel of een vriend die ons wil depanneren. Dan betaal ik dat liever zelf. De verzekering zal nog wel een briefje krijgen als we thuis zijn. De politie krijgen nog een oproep en blijkt dat er gelijkaardige ongevallen zijn, nog een motor en een scooter. Zij kunnen ons niet verder helpen en rijden naar die anderen. Na een half uurtje sleutelen, de gebroken stukken verwijderd en de scheven zo goed als we konden weer recht te zetten blijkt dat beestje nog te kunnen rijden. Proefritje en dan de bagage er weer, net als we willen vertrekken weigert hij van te starten, gelukkig had ik toen geen hamer bij… blijkt er nog iets mis te zijn met de koppeling, die is losgekomen en moet je volledig intrekken om te starten bij Suzuki, alé sleutelkes weer uitgehaald, opgeschoven en vastgezet. Met een vertraging van dik 2 uur en een laag tempo zetten we onze tocht verder. We stoppen regelmatig om te controleren of alles nog veilig is wat de langste rit ook zeer lang laat duren. Boven Lyon is er toch een ander klimaat en tegen de avond in de bossen van Le Morvan koelt het snel af. Wat wil zeggen dat we moe waren en vooral Katty serieus koud had bij onze aankomst (22:30 uur) terug bij Le Marquise. We worden opnieuw hartelijk ontvangen en gezien we geen tijd hebben willen verliezen met te stoppen om te eten zijn we scheel van de honger. Veerle en Frank serveren ons nog wat brood met kaas wat we ten zeerste appreciëren. Gelukkig hebben we hier opnieuw 2 dagen geboekt en moeten we morgen niet rijden.

Vrijdag 20 juli, na het ontbijt bekijk ik nog eens grondig de moto van Katty, ze heeft best wel geluk gehad dat er valbaren en zijtassen opzitten die zowel de moto als haar beschermd hebben. Voor de rest houden we het op rusten, en wat spelen met Hector, weet je nog die kleine Teckel, hij is het hier ondertussen al goed gewoon en bewaakt zelfs het erf al. Enkel heeft hij nog een beetje bang van Houdini. Vertelde ik nog niet, maar Houdini is een kip die het elke dag presteert om uit de afgesloten ren te ontsnappen. Frank doet dan een praatje met haar en dan gaan ze samen weer naar het hok. De moeite om hen bezig te zien. Als we gisteren aan kwamen waren er nog 2 koppels met de moto, een met HD Road King en een BMW 1300 GT, die eerste trokken vandaag door op zoek naar een camping. Na wat uitwisselen van adressen gingen ze waarschijnlijk tot Crest, voor ons nog steeds de mooiste motorcamping van Frankrijk. Het andere koppel, Alain en Miranda blijven ook nog tot morgen. Zij doen wel een rit in de buurt, maar door wat regen zijn ze na een paar uur al weer terug. Alain is een begeesterd motorrijder en we praten dan ook bijna de ganse namiddag en avond over onze hobby. Die avond komt er ook nog een jong koppeltje met een Pick-up met aanhangwagen en daarop zo een cross autootje. Het wordt nog een leuke avond aan de gastentafel, want blijkt dat die gast Belgisch kampioen was in Free style, hij reed snelheidswedstrijden en supermotard. Je kan je wel voorstellen dat er over niets anders dan motorrijden werd gepraat en we moeilijk naar onze kamers geraken.

Zaterdag 21 juli, onze Belgische feestdag. We ontbijten samen met Alain en Miranda, het jong koppeltje slaapt nog. En dan is het weer inpakken en afscheid nemen. Na hier 4 nachten te zijn verbleven mag ik deze Chambre d’Hôtes zeker aanbevelen. Ze doen hun best om je als gast voor 200% op je gemak te laten voelen en alles is piekfijn in orde. En niet onbelangrijk Veerle bereidt zeer lekker eten en past de menu graag aan naar de noden van de gasten. Ons zien ze hier zeker nog eens terug, al is het maar om van de gezelligheid te genieten. We hebben vandaag een 300km te doen naar toevallig een kennis van Frank en Veerle, De Pelgrim in Verdon. De reis verloopt normaal en via Troyes rijden we naar Verdon. Gezien de Pelgrim geen eten serveert nemen wij nog snel een hapje in een stadje in de buurt. Tosca ontvangt ons vriendelijk en we brengen de groeten van Frank en Veerle over. Na een verfrissende douche zitten Katty en ik nog wat op de binnenkoer te genieten van een rustige avond. Voor ons is deze locatie geen aanrader. Maar we blijven ook maar één nacht en maken ons er dan ook niet verder druk over.

Zondag 22 juli, de laatste rit van de vakantie. We nemen nog ontbijt bij Tosca waar alles van in orde is. in haar huis staan wel enkele mooie antieken dingen wat een speciale sfeer schept. Ik zet de moto’s uit de garage en na het laden van de bagage neem ik nog enkele foto’s vanop straat. Daar zie ik dan ook een poes liggen op straat die op het eerste zicht geniet van de zon. Maar als ik dichterbij kom zie ik dat ze aangereden werd en overleden is. Het ergst van al is dat ik ze herken als één van de poezen van Tosca. Er rest dan niets anders dan het droeve nieuws te gaan melden, nooit leuk je eigen huisdier zo te moeten afgeven. Katty krijgt een deja-vu van vorig jaar als zij haar poes ook zo verloor. We blijven nog even bij Tosca maar moeten dan toch verder. Via Reims rijden we naar Givet waar we s’middags een hapje eten. Hier zijn we bijna terug in België, we volgen de Maas om zo langs Hastière, Dinant en Namen naar Hannuit te gaan om dan te eindigen zoals meestal op de markt van Sint-Truiden bij Brasserie Grand Place. Van Bart weten we zeker dat we lekker en verzorgd eten krijgen. Hij kreeg vorig jaar Benny Bax van de smaakpolitie over de vloer en mocht als enige de OK-Sticker in ontvangst nemen die nu op de voordeur prijkt. Bart kocht onlangs opnieuw een motor en hoopt volgend jaar eens mee te kunnen op een dagritje van ons.

Het was een prachtige reis en we zijn beiden zeer blij dat we ze gedaan hebben.

Op onze teller stond 3217 km als we thuis de garage inreden, de afwijking tegenover de planning is het de rondrijden achter benzine en het bezoek aan Monaco dat niet gepland was.

Wil je extra info, aarzel dan niet me te contacteren.

Mvg. Eddy & Katty ;)

LINK naar enkele foto's van de reis.

2de LINK
Proud to be a Biker
Gebruikersavatar
johnny
Moderator
Moderator
Berichten: 2001
Lid geworden op: 04 mar 2008 19:59
Mijn motor is: FJR1300AE '18
Regio: Limburg
Locatie: Sint-Truiden
Status: Offline

Re: Motorvakantie door de Franse Alpen.

Bericht door johnny »

Hey Eddy

Prachtig reis vrslag makker met plezier gelezen :D :D
Zo zouden er hier meer op het forum mogen staan
Ik denk dat het prachtig moet zijn als je als man en vrouw zo een mooie reis kunt maken

Gr. Johnny
Gebruikersavatar
witse
Moderator
Moderator
Berichten: 3056
Lid geworden op: 04 mar 2008 13:12
Mijn motor is: FJR1300AE '20
Regio: Antwerpen
Locatie: Waar ik binnen mag
Status: Offline

Re: Motorvakantie door de Franse Alpen.

Bericht door witse »

Is inderdaad prachtig , heb ook al verschillende jaren in Frankrijk op verlof geweest en moet zeggen dat de wegen daar wel in orde zijn evenals de temperaturen . Hoop om daar ook nog eens te komen .

Grtjs Luc
Wie regelmatig beweegt , sterft gezonder !!!
Gebruikersavatar
FJR-Freak Max
Site Admin
Site Admin
Berichten: 5033
Lid geworden op: 04 mar 2008 00:28
Mijn motor is: FJR1300AS '20 Ultimate Edition
Regio: Vlaams-Brabant
Locatie: Vlaams-Brabant ( Wezemaal )
Status: Offline

Re: Motorvakantie door de Franse Alpen.

Bericht door FJR-Freak Max »

Eddy,

Bedankt om jullie reisverslag hier met ons te willen delen makker :thumbleft:
Zoals Johnny & Witse al schreven is het een genot om te lezen, het geeft je zelfs een gevoel dat je er op sommige momenten percies bij bent geweest en er nog mee van aan het genieten bent :headbang:

Groetjes en tot wederhoren,

Max :cool:
Rij nooit sneller dan je beschermengel kan vliegen

Afbeelding
Gebruikersavatar
yamaha
250 cc
250 cc
Berichten: 115
Lid geworden op: 04 mar 2008 00:58
Mijn motor is: FJR1300A '13
Regio: West-Vlaanderen
Locatie: Tielt (België)
Contacteer:
Status: Offline

Re: Motorvakantie door de Franse Alpen.

Bericht door yamaha »

Thanks Eddy om dit met ons te delen.
Hopelijk valt de schade aan de motorfiets van Katty al bij al nog mee.
We gaan die streken toch ook eens moeten bezoeken.
Groetjes Sabien & Luc

Afbeelding
Eddy K
250 cc
250 cc
Berichten: 121
Lid geworden op: 08 nov 2008 12:27
Mijn motor is: FJR1300A '09
Regio: Vlaams-Brabant
Locatie: Zoutleeuw
Status: Offline

Re: Motorvakantie door de Franse Alpen.

Bericht door Eddy K »

Bedankt voor de fijne reacties. ;)
Proud to be a Biker
incognito
250 cc
250 cc
Berichten: 106
Lid geworden op: 15 mar 2008 06:50
Mijn motor is: Andere
Regio: Antwerpen
Locatie: Borgerhout
Status: Offline

Re: Motorvakantie door de Franse Alpen.

Bericht door incognito »

Mooi verslag.Ben de laatste jaren meermaals in de regio Zuid-West Frankrijk en Alpen geweest ,ook dit jaar tijdens dezelfde periode als jij.Twee jaar geleden in de maanden mei-juni.Het is zoals je schrijft veel rustiger.Wij stonden op de izoard alleen .Dat is indrukwekkend.

Er is zoveel te ontdekken daar.Grappig is ook als je zegt dat je voor 2 watertjes 8 euro neertelt.Dat is te verwachten in de toeristische regio.Het is trouwens met alles zo.Tijdens m'n vakantie heb ik voor een grand café au lait prijzen betaald tussen 1.1 euro tot 3.7 euro.Prijzen van benzine schommelden tussen 1.56 to 1.81 euro.Maak daar geen enkel probleem van ,dat weet je nu éénmaal ,bij ons is dit net hetzelfde.

Als je ooit nog eens route Napoleon onder je banden steekt maak een ommetje en ga naar gorges du cians en gorges du dalius.Mooi en onbekend.Google maar eens.

Tijdens iedere vakantie zijn er wel zaken die je eeuwig bijblijven.Zo was ik nu in La javie beland.Dorp met twee straten ,een restaurant,bakker en een municipal camping.Ga 's avonds de innerlijke mens versterken,bestel m'n eten bij een mooie blonde deerne en krijg te horen," doe joe spiek inglish".Men eerste reactie is van "watte".
Allé ,haal m'n beste woordjes boven van off course my sweet en we waren vertrokken.Kind dolgelukkig dat ze eens in haar moedertaal ,zij het van mijn kant beperkt in het Engels kon sjauwelen.Zij bleek een Australische te zijn die vorig jaar in oktober in Frankrijk met haar moeder op bezoek kwam bij haar oudere zus,die zeven jaar geleden in Frankrijk was komen wonen.
Het was trouwens niet de laatste keer dat ik m'n beperkt Engels boven water heb moeten halen.Op de terugweg heb ik deel van Route Les Grands alpes in de omgekeerde richting gedaan.Was aan de voet van de galibier op een camping gekomen met refuge.Ga daar 's avonds weer m'n kakse vol slagen.Zat daar iemand die totaal geen Frans sprak en zei probeerde eten te bestellen in het Engels .Daar gaan we weer,het bleek een Amerikaanse uit Californië die op haar ééntje in de alpen kwam rondtrekken.

Eddy ,in je verslag schrijf je regelmatig van de temeperaturen.Als ik de volgende dag om 9 uur ' s morgens de galibier oprij was het boven 5 graden,verschrikkelijke mist en heel donker..In Valerois aan de andere kant stop ik om iets te drinken,daar was het op dat moment 28 gradenen stralende zon.Dit is nu éénmaal zo in de bergen.

Nu je van deze regio geproeft hebt ,ben ik vrij zeker van dat je hier nog ooit terug naar toe zal gaan.
Na twee weken te hebben rondgetoerd stond bij mij de teller toch weer 5400km verder.

_______________________________________________________________________________________________

i don't drive my bike for pushing up my status,but to get there
Gebruikersavatar
egres
500 cc
500 cc
Berichten: 147
Lid geworden op: 29 okt 2011 18:53
Mijn motor is: FJR1300A '07
Regio: Limburg
Locatie: in den draai
Status: Offline

Re: Motorvakantie door de Franse Alpen.

Bericht door egres »

heb vorig jaar samen met (oa) Fons de route des grandes alpes gereden
herken tal van foto's
mooie herinneringen, hmmmmmmm :cool: :cool:

ik zou meteen terugwillen, zaaaaalig :)


Eddy: heb je de gps gegevens nog (routes, tracks) nog??
tzijn niet de 144 paarden onder het zadel waar ge schrik van moet hebben....
het is die ene ezel op het zadel.....
Eddy K
250 cc
250 cc
Berichten: 121
Lid geworden op: 08 nov 2008 12:27
Mijn motor is: FJR1300A '09
Regio: Vlaams-Brabant
Locatie: Zoutleeuw
Status: Offline

Re: Motorvakantie door de Franse Alpen.

Bericht door Eddy K »

egres schreef:heb vorig jaar samen met (oa) Fons de route des grandes alpes gereden
herken tal van foto's
mooie herinneringen, hmmmmmmm :cool: :cool:

ik zou meteen terugwillen, zaaaaalig :)


Eddy: heb je de gps gegevens nog (routes, tracks) nog??
Routes heb ik nog, wel op Basecamp maar zet ze graag over als je ze liever in Mapsource hebt.
Evenals de overnachtingsadressen.
Proud to be a Biker
arn
Status: Offline

Re: Motorvakantie door de Franse Alpen.

Bericht door arn »

goeie dag,

ik zou dit jaar graag de alpen doen.
heeft u de routes nog?
Plaats reactie