Na de doortocht van miljoenen toeristen, liggen de franse tolwegen er verfomfaaid bij.
Zowat overal is men bezig met wegenwerken, maar ondanks het ontbreken van 1 rijvak, schiet het toch goed op.
Op tijd stoppen voor eten en drinken, deze mega-pizza kan het niet meer navertellen
Vrijdagmorgen, na een verkwikkende nachtrust en dito ontbijt in Beaune,
we zitten ruim op schema en onderweg houden we halt in Valence.
We hebben nog slechts 150 km voor de boeg, maar de roep van het asfalt kan ik niet weerstaan. De FJR verlaat de buddy, en vanuit Crest zetten we koers naar de streek van de Vercors.
200 km door deze verlaten rotspartijen, uitgestrekte hoogvlakten, en schitterende vergezichten.
We arriveren in Avignon, rond 19u. Campin Isle des Papes.
Het zijn strakke tenten, formaat middelgrote bungalow, met sanitaire cel en keukenblok.
Er is verlichting,electriciteit, en zelfs een ijskast aanwezig.
Andere FJRijders hebben eveneens de camping vervoegd,en s'avonds zitten we aan voor de maaltijd.
Mosselen met fritten, en we laten het ons g??n 2 keer zeggen. De mosselen zijn van het type "micro", maar er zijn er genoeg, en dat wil ook wat zeggen.
Zaterdag is de hoogmis voor de FJR's, in colonne gaat het naar de Mont Ventoux.
Onderweg naar de Ventoux, de colonne telt 90 motoren, en is ruim 3 kilometer lang.
Tussenstop op 1600 meter, de top is in zicht.
Plat door de bocht, de bestorming van de Ventoux is begonnen !
Het is frisjes on top, zo'n 12? graden, en er staat een behoorlijke wind !
Afdalen langs de zuidkant, op naar het middagmaal.
Chalet Reynard serveert het eten. De FJR's palmen de gehele parking in,
en de wielerterroristen kiezen eieren voor hun geld.
Waar hebben zij de mosterd gehaald ?
Amai m'n oren !De rit gaat verder, en via Sault gaan we naar Roussillon.
Door uitgestrekte lavendelvelden, is het heerlijk rijden.
De typische geur van de Provence en de lavendel ligt al een tijdje achter ons,
in juni worden de velden gesnoeid en komt het paarse vocht de geurzin betasten.
Het landschap wisselt af, van steile rotswanden naar dennenbomen.
Blijde intrede van Paus Marcel IV in Roussillon.
Echte toeristen doen het op een terras
Zaterdagavond houden we parade, onder politie-escorte rijden we de omwalling van de oude stad binnen,
het schouwspel van vlaggen / toeristen / toeteren is een ware attractie.
Het stadhuis van Avignon ontvangt ons met een hapje en een drankje.
Het gerestaureerde Hotel de Ville is een prachtig decor voor onze ontmoeting met de burgemeester.
21.00u, we schuiven aan in de feestzaal. Uiteraard niet zonder ons volkslied "Les Coucou-ettes!".
In het heetst van de strijd scanderen we ons Vlaams Volkslied "Wij willen tetten zien",
het feit dat wij het frans verstaan, en zij geen woord nederlands, geeft ons het voordeel
om eens uitgebreid te roepen wat we op de zondagmiddagvoetbal niet durven roepen.
Wonder boven wonder, de rest van de avond verloopt dus ?cht zonder topje, en blote borsten zijn alom vertegenwoordigd.
Zouden ze misschien dan toch iets verstaan hebben ?
Na de maaltijd is het tijd voor cabaret, en een uitgerangeerde travestiet kondigt de show aan.
Gelukkig heeft deze grillige speling der natuur ook schoon gerief meegebracht,
buiten het ??nzijdige frans taaltje versta ik toch zoiets als "Les folies Bergiers" en "The French CanCan".
Ruim na middernacht komen we terug op de camping aan, en leggen ons te rusten.
De m?t?o belooft niet veel goed, en op zondagmorgen staan de hemelsluizen flink open.
Het programma voorziet paardrijden in de Camargue, maar de enige paarden die ik wil berijden zijn de 140 hengsten van de FJR.
Het weer wil niet omslaan, en we nemen de wagen, op weg naar Grospierres.
Vallon Pont d'Arc, en we houden de rest van de zondagmiddag een zeer uitgebreide terrasstop in de Relais de la Poste, naast de Tour'n'Sol.
Via de Corniche, Gorges de l'Ard?che, rijden we terug naar Avignon.
Het is nog altijd aan het regenen, de camping is veranderd in een modderpoel.
Het wiel van de FJR zakt weg in de modder, gelukkig zijn de zij-standaards voorzien van houten onderleggers.
Even over zessen komen de moedige regenrijders ook binnengesijpeld.
Mijn respect voor deze mannen en vrouwen, die de hele dag in de regen gereden hebben.
Keep on smiling, deze jongens zijn niet klein te krijgen, zelfs niet als het water aan de lippen staat.
Maandagmorgen zetten we koers terug naar Belgi?, een aantal mensen blijft nog enkele dagen,
maar gebrek aan verlofdagen doet ons op tijd terugkeren.
Op de P?age maken we er nog een gezellig onderonsje van, FJRijders on top !
Onze partners in crime, Marcel en Annick.
Terug in Belgi? worden we ingehaald door een nest zwanen in opleiding,
de opperzwaan achteraan op een FJR, vlotjes over de 150 km/u.
Op de E411 nemen we afscheid, en vervolgen de eigen weg.
We stoppen op een parking, en direct valt mijn oog op deze container Belgisch goud.
Na 5 dagen franse kost, lijkt me dit de gedroomde hoeveelheid om terug op krachten te komen.
A la prochaine !
dirk en lieve.
, spijtig dat ik mij niet kon vrijmaken.
